Grunning rockt en roggelt

Zo'n klein land en nog zeiken over afstanden. Maar wees eerlijk: die rit van Amsterdam naar Groningen is ook eindeloos en doodsaai. Gelukkig wachtte ons het muzieksymposium en -festival van het jaar en maakte de 2 x 2 uur durende toertocht door wind en regen in de rode Suzuki 1.1 ltr van Arjan Amin meer dan de moeite waard. Ziggi zorgde voor fijne heupwiegingen, Giovanca was kut vanwege het geluid, maar een genot om naar te kijken, voor de melodramatische Engelse zeurmuziek kwam je ruimschoots aan je trekken en Alain Clark deed ook gewoon lekker zijn ding. Jammer dat we Roosbeef hebben gemist. Er waren twee toppers en een derde die uiteindelijk werd gehuldigd.
In willekeurige volgorde:
1. Het optreden van de Jeugd van Tegenwoordig: zoveel energie, aanstekende melodieën (i.c.m. een wodkaatje cola), nonsens teksten en een bravoure van hier tot heb-ik-jou-daar is de JvT uitgegroeid tot een bomvolle zaal-trekker en voor 30 minuten het beste entertainment wat je op Eurosonic-Noorderslag kon krijgen.
2. De gig van HOTEL: al vaak genoemd alhier en inmiddels kunnen we de plaat van voor tot achter meezingen, maar aangezien ze de slotact waren van het festival stond het bomvol met uitgelaten bezoekers die eindelijk echt gingen dansen. Hieronder nog een veer-in-je-reet-artikeltje over de jongens.
3. Bijna vergeten, maar geeerd vanwege het oeuvre en de betekenis voor de Nederlandse popmuziek: De Dijk. Zij wonnen deze avond de Popprijs.

Een compilatie van de avond:


HOTEL – The World of Hotel (Rebel Records)

"De wereld van HOTEL bevindt zich ergens tussen een Balkaanbruiloft,
een salsafeest en een cowboyfilm in. Alle ingrediënten van goede
mestizo zijn aanwezig: muzikanten uit tien verschillende culturen
wisselen Engles en Spaans af in een muzikale hutspot van son, reggae,
pop, ska en mexicana. Er zijn politieke intermezzo's á la Nitin
Sawhney, thema's als de goddeloosheid in grensplaats Tijuana (type
Manu Chao) en de sexy kitsch van Yerba Buena. Maar HOTEL onderscheidt
zich door amerizana, soul, en country & western te laten overheersen,
soms keurig als Calexico, soms ruig als Tom Waits. De polyglotte
tekstkronkelingen zijn soms wat kitscherig ('she looked at me deep
into the ojos') en een serieuzer nummer over de Amerikaanse
bombardementen in Bagdad zingt sinister 'we're gonna rock this city'.
Met hun aanstekelijkste deunen en jongehondengehalte is HOTEL een
ultieme festivalband. Leuk detail: het album is tijdens optredens ook
te koop op usb-sticks met veel extra goodies erop."

Elda Dorren – BEYOND MAGAZINE december 2008/2009