De Toekomst van de Feestjes

Roken mag eigenlijk niet meer. We weten immers wat het allemaal met je KAN doen. Die menselijke bijwerkingen krijg je ook van stress, stom werk en dito baas, kredietcrisis etc., maar ja, dat KAN de overheid niet verbieden. Roken wel. Zo zijn ook mee-rokers gevoelig voor de uitlaatgassen van een sigaret. Maar die hoorde je de afgelopen 65 jaar ook niet klagen. Vrijdag jl. stond ik weer in (het gezelligste) verdomhoekje op de 7e etage van het oude Volkskrantgebouw, bij Canvas. Op de dansvloer Jut en Lul, in de rokerscabine de happy few die elkaar door de rook nauwelijks nog zagen. En dat was dan wel weer fijn om 02.30 uur 's nachts. Sterker nog, ook niet-rokers kwamen daar hun heil zoeken, want na het verbluffende optreden van WiiJ Timski - die met de Nintendo Wii en zelf ontwikkelde software een DJ-show gaf waar het dak het bijna van begaf. Gewapend met alleen die 2 Wii-kastjes in zijn handen en een laptop met daarop een Traktor-DJ achtige omgeving, deed hij zijn voor- en nagangers verbleken met hun - zeau 2007 - Technics 1200 en Pioneer CDJ1000. Voor de leken, dat zijn draaitafels in een nieuw jasje waar je ouders Simon & Garfunkel op draaien en de CD-spelers waar je schijfjes instopt die gevoeliger zijn voor krassen, dan Truus om de hoek voor Krasloten. Niets daarvan, gewoon met je handen zwaaien, druk die A, druk die B en GAAN! De laatste keer dat ik EN danste, En lachte EN met mijn bek wagenwijd open stond, was in 1984 toen The A-Team aankwam op Schiphol. Nadien sprak ik de beste man nog en vroeg of hij al met Nintendo had gesproken. Tot mijn grote verbazing was dat wel het geval geweest, maar hebben ze tot op heden nog niet serieus gereageerd. STOM! STOM! STOM! Als je toch moet pionieren en concurreren met een SONY en een MICROSOFT, zou ik als marketingman (en -vrouw Bianca) deze gast binnen halen en op alle productpresentaties, feestjes en Game Events prime time act de presence geven. Experience that shit! Verder ziet de toekomst er rooskleurig uit, want vrijdag kon ik mijn haren laten knippen (en ontrozen), werd ik als saaie 30+-er lichtgevend gemaakt en kon ik met de stiften van Eric Heybroek een eigen kunstwerk maken. De toekomst wijst ook naar steeds vroegere tijdstippen: 02.45 uur ging op deze vrijdagavond het licht AAN. Het leek wel een klassenfeest: verbijsterde, bezwete en een hoopje ontgoochelde mensen die niets anders meer uitkramen dan: 'Waar gaan we nu heen?' Het antwoord bleek retorisch: alleen als je een afterparty weet, of je stelt je eigen huis beschikbaar om tot het ochtendgloren peuken uit je IKEA-plant te halen of je vertrekt - zoals wij - naar huis en doet daar het feestje gewoon nog eens dunnetjes over met eigen muziek, hapjes, drankjes, peukjes en prullaria. Resultaat: een huis (en bed) onder de verf en een zaterdag om niet meer te vergeten.

Moraal van dit verhaal: laat de Overheid onze maatschappij - en feestjes - nog meer vertrutten opdat we meer met elkaar en onszelf in conclaaf gaan en nader tot elkaar komen. Amen.