'Wie geen fouten maakt, maakt meestal niets'

Wijze WC-woorden die me elke keer weer grijpen als ik bij vriend J.L. te 020-Oost de broek laat zakken. Gek he, dat we bang zijn om fouten te maken en in de meeste gevallen om die reden er liever voor kiezen om maar niets te doen. Wel zo veilig. Goedkoop. Warm op de bank. Gelukkig? Niet echt.

Zo zijn er ook clausale verbandvariaties te vinden naar je werk, je relatie(s), de omgang met je ouwelui, je droomwensen enzovoorts. We weten heel goed wat we eigenlijk echt willen, maar at the end of the day your little dreams are flown away... Ach, morgen weer gezond (met maagzuur) op!

Maar fouten maken is niet erg, het is zelfs heel leerzaam en je stelt je kwetsbaar op. Vinden vrouwen fijn. Maar we maken ze liever niet, omdat we ons dan schamen en 'bang' zijn voor de reactie van onze omgeving ('Wat ben jij onhandig zeg!') of het resultaat heeft negatieve gevolgen op de voortgang van waar je dan ook mee bezig was ('Jou bellen we voortaan maar niet meer'). We krijgen stress, het gaat niet zoals je wilt ('Thuis lukt het altijd in 1 keer!'), we voelen ons bekeken en je vindt jezelf in een vacuüm van angsten die er uiteindelijk voor zorgen dat je blijft stilstaan. Kan ook leuk zijn, op perron 2A als je wacht op de trein. Of als je van iemand afscheid moet nemen, of als je auto in de sloot kopje onder gaat. Allemaal momenten om even bij stil te staan.

Maar een onbewuste passieve levenshouding die bepaalt wordt door een angst om iets te ondernemen, is ronduit fataal. Je laten leiden door die angst i.p.v. wat je lichaam of hart aangeeft is zo niet nog fatalistischer. En toch doen we het nog met zijn allen. Gek eigenlijk. We leren het ook niet in ons huidige onderwijssysteem: nog steeds hanteren we een 1-richtingsverkeer naar leerlingen en studenten; zoveel en zo snel mogelijk alles erin stoppen en als je oud en wijs bent, mag je het mooi zelf uitzoeken.

Ik mag daar nu verandering in gaan brengen: de HKU (Hogeschool voor de Kunsten Utrecht), afdeling Event Management heeft me gevraagd om op een interactieve manier de 2e jaars studenten op een andere manier naar de wereld te kijken dan ze gewend zijn en met die informatie makkelijker, zelfverzekerder, als manager of leidinggevende een creatief concept kunnen maken en daarmee en met zichzelf de (potentiële) opdrachtgever kunnen overtuigen. Een soort van bewustmakende oogklepverwijderende trendwatcher...

Maar voordat ik in februari 2008 6 weken hiermee voor de klas sta, moet ik me nog eerst buigen over 2500 woorden voor het nieuw uit te komen lesboek: Event Management van Gabrielle Kuiper waarin ik in een apart Hoofdstuk een boekje open doe over hoe ik de wereld beleef en hoe je daarmee Beleving kan creëren.

* pakt oude Remmington *